Δεν ξέρω πώς υποτίθεται ότι πρέπει να ξαναξεκινάς μετά από μια παύση. Δεν ξέρω κι αν ξαναπιάνω έτσι το νήμα, κι αν το μυαλό μου που είναι λίγο σούπα θα μπορέσει να μαγειρεύει κάποια εξυπνάδα κάθε Κυριακή ή αν μου επιτρέπω να αφορίσω την περιοδικότητα των δημοσιεύσεων μου. Αλλά μπαίνει Οκτώβρης όπου να ‘ναι και κατάφερα να αποφύγω εκφράσεις όπως “τα κεφάλια μέσα” ή το άλλο με τους κατεργάρηδες γιατί, έλεος, είμαστε πριν τα 40, ας μη γεράσουμε πριν της ώρας μας. Θα μπορούσαμε να υποκριθούμε κι εσείς κι εγώ ότι δεν πέρασε από πάνω μας ένα καλοκαίρι σαν οδοστρωτήρας και δεν έχει κανένας μας αισθανθεί τις αλλαγές στο σώμα του, ή και αλλού, αν πιστεύει κανείς στις ψυχές. Τελοσπάντων, δεν είναι δύσκολο να ζεις με αυταπάτες. Φτάνει με τους προλόγους.
Πριν από μερικές εβδομάδες η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα μέτρο που επικροτήθηκε από μια πλατιά μάζα του πληθυσμού, μεταξύ των οποίων και από πολλές φεμινιστικές οργανώσεις. Από το 2013 είχε γίνει δωρεάν η ορμονική αντισύλληψη για κορίτσια μεταξύ 15 και 18 ετών, και, πλέον, η κυβέρνηση επεκτείνει το μέτρο μέχρι την ηλικία των 25 ετών. Αυτό που πριν εξαρτιόταν από το ασφαλιστικό ταμείο κάθε νέας γυναίκας, η ορμονική αντισύλληψη, aka το χάπι, τώρα γίνεται ένα καθολικό μέτρο.
Αυτή η ανακοίνωση της γαλλικής κυβέρνησης, και το πάρτι στα κοινωνικά δίκτυα που ακολούθησε, συνέπεσε περίπου με τη μέρα του αγιασμού στα ελληνικά σχολεία, μια γλαφυρή παράδοση που δε συμβαίνει μόνο για εθιμοτυπικούς λόγους αλλά και για να μας υπενθυμίζει who’s boss· και τις ίδιες μέρες η Αμερική έκανε ένα οπισθοδρομικό βήμα επανερχόμενο στη νομοθεσία Roe vs Wade στο Τέξας, επιχειρώντας να καταστήσει τις εκτρώσεις παράνομες.
Θα έπρεπε να χαιρόμαστε, θέλω να πω, που στη Γαλλία το σεξ είναι κάτι απόλυτα νομοθετημένο και έχει αποβάλει από πάνω του κάθε ρανίδα ντροπής, τόσο ώστε κανένα κορίτσι να μην ντρέπεται να προμηθευτεί το πολύτιμο χάπι της δωρεάν στο φαρμακείο - χωρίς την κατήχηση ή τις λοξές ματιές που μπορεί να συναντούσε σε κάποια άλλη χώρα. Θέλω να πω, εδώ καλά-καλά παλεύουμε να εισάγουμε μάθημα σεξουαλικής αγωγής στην Ελλάδα, γιατί τα έχω βάλει με τους Γάλλους και το χάπι;
Κάποια φίλη φίλης Αμερικανίδα, κάθε φορά που γυρνούσε στη γενέτειρα πόλη της την Ιντιάνα έτρεμε μην και ξεχάσει τα αντισυλληπτικά της πίσω στη Νέα Υόρκη γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να μπορέσει να τα προμηθευτεί σε φαρμακείο της συντηρητικής της πόλης. Δύο κόσμοι που δεν τέμνονται πουθενά.
Ο κόσμος μας πάει κατά διαόλου, το γνωρίζω. Πρωτοβουλίες σαν τη γαλλική οφείλουν να μας κάνουν να ανασάνουμε, και τον περισσότερο καιρό το κάνουν, αλλά δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι διαιωνίζουν ένα μόνιμο αγκάθι στο δημόσιο διάλογο.
Περίπου 3 μήνες αφού πρωτοήρθα στο Παρίσι, άρχισα να βγαίνω με κάποιον και συγκατοικήσαμε λίγο καιρό αργότερα. Γνώρισα τους φίλους του, και μαζί τις κοπέλες των φίλων του. Στη μακρόστενη κουζίνα, στις βραδιές που οργανώναμε, στοιβαζόμαστε δίπλα στο παράθυρο για να καπνίσουμε, και μαζί με την ανταλλαγή τζούρας η κουβέντα πήγαινε κάποιες φορές στις μεθόδους προστασίας στο σεξ. Όταν έλεγα στις Γαλλίδες ότι δεν παίρνω αντισυλληπτικά, γούρλωναν τα περίεργα και ανήσυχα μάτια τους και με ρώταγαν, όλο απορία, και πώς προστατεύεσαι; Φαίνεται πως στη Γαλλία οι καμπάνιες της Durex δεν φτούρισαν. Καμία νεαρή Γαλλίδα δεν έκανε σεξ με προφυλακτικό. Προτιμούσαν, αντ’αυτού, να βάζουν ένα ξυπνητήρι κάθε μέρα στο κινητό τους με το καθόλου κωδικό όνομα pillule.
Και, εντάξει οι ζευγαρωμένες. Αλλά τι συνέβαινε με όλα τα κορίτσια που έκαναν casual σεξ; Είστε σίγουροι ότι την επίμαχη στιγμή θα έπειθαν τον τύπο με τον οποίο ήταν έτοιμες να κυλιστούν στο κρεβάτι να φορέσει προφυλακτικό, ενώ το πιο επείγον πρόβλημα - μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη - είχε λυθεί; Η εμπειρία μου έχει δείξει πως εκείνη τη στιγμή που σαν άλλος Αλέν Ντελόν ο νεαρός εραστής θα δείξει απροθυμία να φορέσει το πλαστικό σακούλι στο ποθητό του μέλος, η πρώτη σκέψη είναι κι αν μείνω έγκυος; Ας μη μιλήσουμε για τα πιο casual ζευγάρια, που βρίσκονται πού και πού και δεν έχουν καταστήσει σαφές αν είναι αποκλειστικοί μεταξύ τους.
Ήρθα να σας πω ότι τα περισσότερα απ’αυτά τα κορίτσια από τύχη δεν έχουν βγάλει χλαμύδια. Γιατί την κρίσιμη στιγμή, θα πάρουν την απόφαση να μην δυσαρεστήσουν τον Αλέν Ντελόν και θα σκεφτούν, τουλάχιστον δε θα μείνω έγκυος. Πανέμορφα.
Αυτά τα ίδια κορίτσια παίρνουν αντισυλληπτικά από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους, χάπια που ευθύνονται για αύξηση βάρους, ακμή, διαταραχές στη διάθεση, και θρομβώσεις. Οπότε, λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ με όλη μου την καρδιά να χαρώ που αυτή η βάρβαρη μέθοδος αντισύλληψης επικροτείται στη Γαλλία σήμερα.
Γιατί ακόμη και σε χώρες όσο προοδευτική είναι η Γαλλία, δεν μπορούμε να καταστήσουμε υπεύθυνα και τα αγόρια και τα κορίτσια απέναντι στην προστασία στο σεξ; Γιατί πετάμε, από τη γένεση του κόσμου, το μπαλάκι στα κορίτσια, και μαζί του όλες τις ανεπιθύμητες παρενέργειες που μπορεί να σημαίνει αυτό; Γιατί δεν επενδύει η γαλλική κυβέρνηση χρήματα στην έρευνα για την ανδρική αντισύλληψη ή, έστω, να προσφέρει δωρεάν προφυλακτικά σε όποιον το ζητήσει;
Θα σου πω εγώ γιατί. Γιατί ο κόσμος είναι άδικος, ήταν, είναι και θα είναι, άδικος. Γιατί αν ρωτήσεις κάθε κορίτσι που παίρνει το χάπι, θα σου πει τουλάχιστον ένα πράγμα που την ενοχλεί σ’αυτό, αλλά συνεχίζει να το παίρνει. Ενώ ξέρω δεκάδες αγόρια που δήθεν δεν έχουν στύση άπαξ και βάλουν το πλαστικό τους βρακάκι, ή δεν μπορούν να τελειώσουν, ή η εμπειρία του σεξ δεν είναι ίδια. Τι τραγωδία!
Προφανώς και αναγνωρίζω ότι η άνεση με την οποία αντιμετωπίζεται το σεξ στη Γαλλία είναι θρίαμβος, αλλά δεν μπορώ και να χαρώ που όλες οι προοδευτικές κινήσεις έχουν στόχο να βαρύνουν, όπως πάντα, τη γυναίκα. Και για σκέψου, εμείς οι γυναίκες κινδυνεύουμε με θρόμβωση, αλλά οι άντρες μπορεί να νιώθουν άβολα με το λαστιχένιο φίλο τους. Ας μην ταράξουμε το ιερό τέρας και κρυφτεί.
Ναι, αυτή η σεζόν του how it ends έχει έναν κάποιο θυμό.
Η Otessa Mosfhegh θυμάται την παραμονή της 9/11.
O δημοσιογράφος που πέρασε χρόνο με τον Kurt Cobein
To κομμάτι μου για τις Boygenius στο Κάπα της Καθημερινής . Για όποιον πιστεύει στην αγνή ίντι μουσική και βαρέθηκε τους μουσάτους τύπους που δήθεν μας μαθαίνουν μπαλάντες
Αν έφτασες εδώ κατά λάθος, αυτό είναι το newsletter μου, Don’t tell me how it ends. Aν θες να διαβάζεις (σχεδόν) κάθε Κυριακή πρωί ένα προσωπικό essay με πολλά ερωτηματικά και ελάχιστες απαντήσεις, I’m your girl. Welcome to my messy world. 👇